บทนี้เป็นบทสรุปเรื่องเล่าระหว่างซาอูลและดาวิด[5] เปิดเรื่องด้วยการที่ชาวอามาเลขมาแจ้งดาวิดเกี่ยวกับการสิ้นพระชนม์ของซาอูล โดยเป็นเรื่องราวที่แตกต่างไปจากใน 1 ซามูเอล 31 ไปอย่างสิ้นเชิง เพราะผู้แจ้งข่าวอ้างว่าตนเป็นผู้ปลงพระชนม์ซาอูลตามที่พระองค์ตรัสขอ แล้วเขาจึงมอบมงกุฎและกำไลพระกรของซาอูลแก่ดาวิดเป็นหลักฐาน[17] คำอธิบายที่เป็นไปได้มากที่สุดของความไม่ลงรอยกันของเรื่องราวก็คือชาวอามาเลขกำลังโกหกเพื่อจะได้เป็นที่โปรดปรานจากดาวิด เขามาพร้อม 'สวมเสื้อผ้าขาดและมีผงคลีดินอยู่บนศีรษะ' เพื่อแสดงอาการโศกเศร้า สิ่งนี้อาจะเป็นการจงใจทำเพื่อให้เรื่องราวของเขาน่าเชื่อถือ เพราะอาจเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะบังเอิญพบพระศพของซาอูลเมื่อเขากำลังเดินเพื่อฉกฉวยของจากศพทหารที่ภูเขากิลโบอา เขาจึงถอดมงกุฎและกำไลพระกรของซาอูลออกและเห็นว่านี่เป็นโอกาสที่จะได้รับรางวัลจากว่าที่กษัตริย์พระองค์ถัดไป[17] อย่างไรก็ตาม ผู้แจ้งข่าวระบุว่าตนเป็น 'คนต่างด้าว' (gēr) ผู้ต้องถูกผูกมัดตามกฎหมายของชุมชมที่เขาอยู่ด้วย (เลวีนิติ 24:22) ดังนั้น การไม่คำนึงถึงความศักดิ์สิทธิ์ของ 'ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้' ควรถูกลงโทษด้วยความตาย[17] เรื่องเล่านี้เป็นการยืนยันอีกครั้งถึงความเคารพของดาวิดต่อผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ และยังทำให้ดาวิดพ้นจากข้อครหาจากเหตุการณ์ที่นำไปสู่การขึ้นครองราชย์ในเวลาต่อมา นั่นคือดาวิดครอบครองมงกุฎและกำไลพระกรของซาอูลอย่างบริสุทธิ์ใจ[17][18]

วรรค 1-2

1 ต่อมาหลังจากซาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว เมื่อดาวิดกลับจากการโจมตีคนอามาเลข ดาวิดพักที่ศิกลากได้สองวัน 2 พอวันที่สาม นี่แน่ะ มีชายคนหนึ่งมาจากค่ายของซาอูล สวมเสื้อผ้าขาดและมีผงคลีดินอยู่บนศีรษะ เมื่อเขามาถึงดาวิด ก็ย่อตัวลงซบหน้าถึงดิน[19]

• "ศิกลาก": เมืองในเนเกบ (มีความหมายว่า "ทิศใต้" ซึ่งก็คือพื้นที่ทางใต้ของยูดาห์) ซึ่งพระราชทานแก่ดาวิดโดยอาคีชบุตรมาโอค กษัตริย์ของเมืองกัท ดาวิดใช้เมืองศิกลากเป็นฐานที่มั่นในการรบเป็นเวลามากกว่าหนึ่งปี (1 ซามูเอล 27:5–12) 1 ซามูเอล 30:1–19 ระบุว่าศิกลากถูกชาวอามาเลขทำลายขณะเมื่อซาอูลกำลังรบกับชาวฟีลิสเตีย ดาวิดและคนของเขาจึงไล่ตามตีและสังหารชาวอามาเลขผู้โจมตีตามที่ระบุไว้ในวรรคนี้[20]
• "สวมเสื้อผ้าขาดและมีผงคลีดินอยู่บนศีรษะ": เป็นการแสดงออกถึงความโศกเศร้า ซึ่งเป็นการตอบสนองต่อข่าวร้ายในตะวันออกใกล้ยุคโบราณ[21][22]